En ze leefden nog (altijd)

Wist je dat Assepoester veel meer is dan enkel lief en fijn?
En dat Aladdin bang is om volledig zichzelf te zijn?
Pinokkio is anders dan zijn vrienden, van top tot teen.
En Sneeuwwitje heeft duizenden fans, maar voelt zich toch alleen.

In oktober 2024 verscheen ‘En ze leefden nog altijd’ van auteur en onlinemediafenomeen Elisabeth Lucie Baeten en illustrator Flore Deman. Het verhaal is het vervolg op 'En ze leefden nog', een baanbrekend sprookjesboek waarvan inmiddels meer dan 20.000 exemplaren over de toonbank gingen. In de boeken van Elisabeth Lucie Baeten en illustraties van Flore Deman zijn kinderrechten nooit veraf. Sprookjesfiguren willen er, net als elk kind, zichzelf kunnen zijn. Die idee past perfect in het kinderrechtenthema, dat bij elke expo in Hanenbos centraal staat. Flore Demans fijngevoelige, speelse tekeningen nemen je mee naar de kern van het verhaal.

In dit boek zijn de verhalen wonderlijk en echt.
Nooit wordt er ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ gezegd.
Prinsen en prinsessen zijn hier gewone mensen
die stuk voor stuk iets heel belangrijks wensen:
mogen zeggen wat ze denken, eerlijk zijn en vrij.
En jij mag erbij zijn, vanaf de eerste rij.

De expo loopt in de bar van Hanenbos tot november 2025. De boeken zelf kan je aan het onthaal uitlenen. Vanaf het voorjaar 2025 zal je in Hanenbos een activiteit kunnen doen die gelinkt is aan de expo. 

______

Met haar tweede boek, En ze leefden nog altijd, laat Elisabeth Lucie Baeten opnieuw zien hoe krachtig sprookjes kunnen zijn. Samen met illustrator Flore Deman brengt ze tijdloze verhalen tot leven met een moderne twist, waarin inclusie, diversiteit en kinderrechten centraal staan.

Je nieuwe boek ‘En ze leefden nog altijd’ gaat weer als een speer. Hoe voelt dat?

Elisabeth Lucie Baeten: ‘Het blijft iets heel bijzonders om een boek af te geven aan de wereld. Het is niet zomaar een project, het is een stukje van jezelf dat je deelt. Dat dit boek nu ook zo goed ontvangen wordt, geeft echt veel voldoening.’

Was de druk voor het tweede boek groter?

Elisabeth Lucie Baeten: ‘Ja, dat voelde ik wel. Flore en ik hadden ontzettend veel zin om weer samen te werken, maar de verwachtingen waren hoog. Ik twijfelde lang: zijn deze nieuwe verhalen wel net zo waardevol? Op een gegeven moment kwam er een klik in mijn hoofd en besefte ik dat ze dat absoluut zijn. Dat gaf me het vertrouwen om er volledig voor te gaan.’

Hoe kies je de thema’s voor je sprookjes?

Elisabeth Lucie Baeten: ‘De thematiek blijft altijd dicht bij het oorspronkelijke sprookje, maar ik geef er mijn eigen draai aan. Bijvoorbeeld in het nieuwe boek, bij Sneeuwwitje: dat verhaal draait duidelijk om jaloezie, maar ik wilde absoluut niet dat die jaloezie over uiterlijkheden zou gaan, laat staan over een boze stiefmoeder. Het moest dieper, relevanter zijn. Ik speelde al een tijd met ideeën over jaloezie die gaat over iets anders, iets wat kinderen écht herkennen.’

Foto Assepoester

Je werkt opnieuw samen met illustrator Flore Deman. Hoe verloopt die samenwerking?

Elisabeth Lucie Baeten: ‘Ik twijfel daar geen seconde aan. Dat ging bij het eerste boek al zo vlot en goed. Ik was voor onze samenwerking al een grote fan van Flore, dus ik wist vanaf het begin dat zij precies zou snappen wat ik bedoelde. En dat bleek ook zo. Het vertrouwen is er volledig. Haar tekeningen zijn echte kunstwerken op zich. Ik twijfel nooit aan haar vermogen om precies datgene vast te leggen wat mijn verhalen willen vertellen.’

Wat hoop je dat kinderen meenemen uit de expo en het boek?

Elisabeth Lucie Baeten: ‘De illustraties vertellen heel veel zonder dat je er woorden bij nodig hebt. Dat belang van inclusie en diversiteit zit ook heel duidelijk in de tekeningen van Flore. Ik hoop dat kinderen en volwassenen zichzelf erin herkennen en zien dat iedereen er mag zijn zoals hij of zij is.’

In Hanenbos proberen we zo veel mogelijk kinderrechten centraal te zetten. Hoe breng jij zulke thema’s op kindermaat?

Elisabeth Lucie Baeten:’ Ik merk dat zulke grote thema’s vaak terugkomen in de gesprekken die ik thuis met mijn eigen kinderen heb. Kleine verhalen uit de kleuterklas of basisschool – bijvoorbeeld over rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid – zijn vaak de aanleiding. Dat probeer ik ook in mijn werk te verwerken. Neem Pinokkio in het nieuwe boek: hij is fysiek anders. Of Aladdin, die gepest wordt omdat hij minder heeft dan zijn vrienden. Die verhalen laten zien dat kinderen slim kunnen omgaan met uitdagingen en dat ze samen sterk staan.’

Je klinkt erg optimistisch over kinderen en waartoe deze nieuwe generatie in staat is. Wat inspireert dat vertrouwen?

Elisabeth Lucie Baeten: ‘Ik geloof heel sterk in de inherente goedheid van kinderen. Er zijn oudere generaties, waaronder de mijne, die door de wereld waarin we leven soms wat verloren hebben. Maar kinderen kunnen leren door voorbeelden. Als we ze verhalen geven waarin het goede wint – niet omdat de wereld perfect is, maar omdat vriendschap en steun het verschil maken – dan nemen ze dat mee als deel van hun wereldbeeld. Het hoeft niet altijd slachtoffer versus kwade wereld te zijn. Je kunt kinderen ook leren dat er altijd mensen zijn die het juiste doen. En dat zij dat ook kunnen zijn. Verhalen kunnen kinderen laten geloven in een betere wereld, eentje waarin iedereen een plaats heeft. En dat is precies wat we nodig hebben, toch?’