Vernieuwde buitenruimte in Hanenbos
Meer plek om te spelen in het groen
Hanenbos beleefde eind mei een belangrijk moment. Na maanden van hard werk openden we de vernieuwde buitenomgeving. Hanenbos is voortaan nog groener én kindvriendelijker.
De werken waren al een tijdje achter de rug, maar eind mei was het dan eindelijk zover: het plechtige openingsmoment van de vernieuwde buitenruimte in Hanenbos. En omdat Hanenbos een hart voor kinderen heeft, was de eer weggelegd voor de leerlingen van het eerste leerjaar van het Onze-Lieve-Vrouwinstituut van Sint-Genesius-Rode. Zij mochten met een wedstrijdje touwtrekken de vernieuwde buitenomgeving van Hanenbos officieel inhuldigen. Op de nieuwe zitbanken prijkt nu een onthullingsbordje met daarop een strofe uit een gedicht van auteur Kim Pauwels. “In Hanenbos hebben we geïnvesteerd in het kindvriendelijker maken en ecologisch verbeteren van het domein”, legt directeur Guy Uyttebroeck uit. “Het voorplein kreeg een complete make-over. Alle asfalt werd verwijderd. Het rondpunt met daarrond parkeerplaatsen is verdwenen. Er is nu een nieuwe, waterdoorlatende parking met laadpalen weg van het gebouw en dichter bij de straat. De nieuwe ruimte voor het gebouw is nu een veilige extra speelruimte met grote zitbanken en een podiumconstructie.” Ook het achterplein in Hanenbos werd onthard en aan de achterkant opgehoogd voor extra zitruimte. Een groot tentzeil beschermt de gasten tegen zon en regen.
Foto’s: Piet Vranckx
Voor het onthullingsbordje van de vernieuwde buitenomgeving in Hanenbos, kozen we voor strofe uit dit prachtige toepasselijke gedicht van Kim Pauwels:
Ik ben een bank
laten we weer een boom van mij maken
laten we schaduw zoeken onder mijn kruin
laten we tussen mijn wortels zitten.
Een van ons moet zeggen:
misschien zit er een nest in mijn takken
laten we klimmen
laten we de lente halen.
We zoeken houvast op mijn schors.
We duwen twijgen uiteen
en vinden een nest met eieren
waarin de lente plots zo breekbaar schijnt.
Een van ons moet zeggen:
misschien kunnen we op de bank rusten
laten we afdalen
laten we de avond opwachten.
De zon mag ondergaan terwijl we zitten
mag zijn laatste stralen
over het bos laten glijden
langs de toppen van de bomen, van de heuvel af.
Wij gaan nergens anders heen
wij zullen hier tot later samen wachten
op de bank die ik ben.
Kim Pauwels